سپیداب

مشاطه آفتاب بر روی افق سرخاب و سپیداب کشد شام و سحر

صبحدم چون قرص کافوری ز فوار آب نور در سپیداب ضیا گیرد رخ مشک ختن

او بر رخ سیاه، سپیداب می‌کند من بر سر سپید، سیاه آب می‌کنم

گلبن بر روی خویش سود سپیداب تر در عوض آنکه گل غازه به رخسار زد

شرفنامه را تازه کردم نورد سپیداب را ساختم لاجورد

وسمه و سرمه و نگار و خچک زرک و غازه و سپیداب است

غازه ز خون و ز غبار غصه سپیداب سودش بر چهرگان زشت مجدر

چرخ عجوزه باز ز سپیداب ابر کرد نزد عروس باغ رخ خویشتن سپید

روی زمی از برف سپیداب گرفت گلگونه اش از جرعۀ می می باید