سعدوا

معنی کلمه سعدوا در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی سُعِدُواْ: نیک بخت شدند - سعادتمند شدند
ریشه کلمه:
سعد (۲ بار)
«سُعِدُوا» از مادّه «سعد» می باشد، که به عقیده گروهی از ارباب لغت، فعل لازم است و مفعول نمی گیرد; بنابراین، صیغه مجهول ندارد و لذا ناچار شده اند که آن را مخفف از «اسعدوا» (فعل مجهول از باب افعال) بدانند. ولی به طوری که «آلوسی» در «روح المعانی» در ذیل آیه، از بعضی از ارباب لغت نقل کرده، فعل ثلاثی آن نیز متعدّی است و «سعده اللّه» و «مسعود» گفته می شود; بنابراین، نیازی نیست که ما این فعل مجهول را از باب «افعال» بدانیم (دقت کنید).
«سَعِید» از مادّه «سعادت» به معنای فراهم بودن اسباب نعمت است.

جملاتی از کاربرد کلمه سعدوا

«وَ لِنُبَیِّنَهُ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ» یعنی اولیاؤه الذین هداهم، و الّذین سعدوا بیمین الحق.
فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِینُهُ یعنی: رحجت حسناته علی سیّئاته و لو وزن ذرّة، فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ افلحوا و سعدوا و خلّدوا فی الجنة.
عزیز من، عشق دنیا دامی‌ست استوار، و نعمت دنیا جیفه‌ای ست روشن و شیرین و ابلیس صیادی‌ست استاد، عاشق دنیا مرغی‌ست کور و غافل. اگر این مرغ غافل مِخلب و منقار از این دام وسوسه نگه دارد، و دل از این دانۀ وحشت عشق برهاند، و گردن از کمند آن صیاد استاد بجهاند از بطنان عرش ندا آید: و اما الذین سعدوا ففی الجنة خالدین فیها، و اگر عیاذاً بالله خار این متاع غرور در دامن ردای او آویزد و حلاوت این جیفۀ شیطان و دستمال فرعون و هامان به حلق او رسد و قدمش در کوی معاملت توحید بلغزد نباید که از آن قوم باشد که و اما الذین شقوا ففی النار لهم فیها زفیر.