ستوار

همان به، که ستوار پیمان کنیم مر او را برون سر ز فرمان کنیم

دگر سه روح که اندر دلست و مغز و جگر بخار خون بود و تن بدان سه ستوار است

زبن سر و سالار، کار محکم و ستوار شد عمر عدو گشت کم فر وطن شد فزون

برآن باره بر تنگ ستوار کرد به فرمان یزدان چنین کار کرد

چندان ‌که وصف خوبی یوسف نموده‌اند ستوار نایدم‌که ز تو خوبتر بود

دست در زد به حبل حق ستوار به دو پای رضا به جنت رفت

گرش بردار بینی باش ستوار که منصوران توحیدند بردار

دانش پرستی کار وی فضل و هنر آثار وی در گوش جان گفتار وی ستوار چون پند آمده

از این در سخن هرچه ستوار و نغز به نزدیک داننده ستوار نیست

چو پیمان ستوار ازبد نژاد ستد مژده ی کامکاریش داد