سبک پر

از خود سبک برآی که دست دعا شود بر هر زمین که مرغ سبک پر کند گذار

ننهاده اند در پر جغد و غراب و زاغ آن چابکی که در پر باز سبک پر است

فارغ از دامند مرغان سبک پر در گذار خامه رامانع ز جولان نیست مسطر در گذار

داورا تند چون باد آمده تاج الشعرا تا سبک پر دهدت بوسه باو رنگ خدم

چو تیر عزم نهد همّت تو بر غرضی برو چو غنچه سبک پر برآورد پیکان

در یک نفس ز مصر به کنعان کند نزول چون بوی یوسف است سبک پر کلام من

بس سبک پر مپر ای مرغ که می نامه بری تا ز رخ پای تو را خردهٔ زر بربندیم

در سایه نجیبت آن لاغر سبک پر جان بال بر کشاده دل بال و پر بریده

چو سیماب کز شعله گردد سبکپا شد از آتش گل سبک پر شکوفه

کای سبک پر ذوالجناح تیز تک گرد نعلت، سرمه‌ی چشم ملک