ماستی

آن بت مجلس فروز امروز اگر با ماستی مجلس ما خُرّمَستی کار ما زیباستی

تو جان جان افزاستی آخر ز شهر ماستی دل بر غریبی می‌نهی این کی بود شرط وفا

آمیزش و منزهیت، در خصومتند که جان ماستی تو، عجب، یا تو ماستی

ای جویبار راستی از جوی یار ماستی بر سینه‌ها سیناستی بر جان‌هایی جان فزا

تو برید کاروان ماستی هم بکار و بارشان داناستی

آبشان از اشک چشم ماستی شیره ی جانهایشان حلواستی

مظهر کل ظهورش گرنه نفس ماستی صورتم بر زیب کرمنا کجا آراستی

تو که مرغ بوستان ماستی هم صفیر و هم زبان ماستی

زانکه تو محبوب یار ماستی همچو دل اندر کنار ماستی