مازار

خاقانی اسیر توست مازار و مکش صیدی است فکندهٔ تو بردار و مکش

به کم از فکرتی بود مازار رای عالی و جان بخرد را

دوست را مازار از ما و منت تا نگردد دوست خصم و دشمنت

حق بابکم را نگه دار تو روان ورا خیره مازار تو

چو درکوفه مازار و مضطر شدیم به بزم خداوند این سر شدیم

آزردن ما زمانه خو دارد مازار ازو گرت بیازارد

به گناهی ز مخلصان مازار کاهل اخلاص خود گنه نکنند

ای لعل تو پرنکته شیرین غریب مازار دل خسته غمگین غریب

گر می خواهی که همچو من پیر شوی مازار به قول مفسدان پیران را

ای سرو گلستان را وی ماه شبستان را این ماه پرستان را مازار مخسب امشب