مارونی

آنتون قیّاله (به عربی: أنطون قیَّالة) کشیش مارونی و نویسنده لبنانی در اواخر سدهٔ هجدهم میلادی و اوایل نوزدهم بود. زادروز و تاریخ درگذشتش معلوم نیست اما قطعاً در اواخر سدهٔ هجدهم می‌زیسته است. شرف الملة المارونیة اثر برجای‌ماندهٔ اوست.

با توجه به آنچه از کتاب برمی‌آید، شاریر در ۲۶ اکتبر ۱۹۳۱ به اتهام قتل رولاند لوپتی، اتهامی که او به شدت تکذیب کرد، محکوم شد. او به زندگی در زندان و ده سال کار سخت محکوم شد. پس از یک زندان کوتاه در زندان‌های موقت در کن فرانسه، او در سال ۱۹۳۳ به زندان سنت لوران مارونی در رودخانه مارونی، به جزیره شیطان در ناحیه گویان در شمال شرقی آمریکای جنوبی منتقل شد.

این داستان همچنین به‌عنوان یکی از به‌اصطلاح «داستان‌های یتیم» مجموعه «هزار و یک شب» به‌شمار می‌رود، زیرا برخلاف دیگر داستان‌ها، متن اصلی فارسی یا هندی آن یافت نشده‌است. برخی از محققان مانند روت بی. باتیگایمر منبع آن را به یک مسیحی مارونی به نام حانا دیاب نسبت می‌دهد، که نویسنده فرانسوی آنتوان گالان داستان را از او جمع آوری کرد.

در سال ۱۸۳۱ ابراهیم محمد علی پاشا سپاهیانش را به سمت سوریه راند و بشیر دوم نیز به سوی مصریان دست بیعت دراز کرد و تحت حمایت آن‌ها کنترل بیشتر لبنان را در دست داشت. او مالیات را بالا برد تا هزینه‌های اضافی ارتش را تأمین کند که این امر منجر به نارضایتی‌های گسترده‌ای بین دروزی‌ها و مسیحیان مارونی گردید. در سال ۱۸۴۰ که ارتش مصر از مناطق لبنان عقب‌نشینی کرد بیشر دوم هم خود را تسلیم ارتش انگلیس کرد که در آن زمان در ساحل بیروت لنگر انداخته بود.