مار ضحاک

مع الوجود زلال دهان و زلف کجت چه جای چشمه حیوان و مار ضحاک است

جرمکش مکر مار ضحاک است هان که درکاسه جهان خاک است

تشویر نار نمرود از چهر پرفروغی تصویر مار ضحاک از زلف پر ز چینی

از نهیب غضبت باد چو مار ضحاک هر سر موی که اعدای تو را بر اعضاست

دهد شاخش نشان از مار ضحاک که بیرون کرده سر از دوش افلاک

کرده ای جا به دوش یار مگر مار ضحاک دوش جادوئی

بپالود مغزم ز سودای دوست سویدای من مار ضحاک نیست