ماتمکده

ای تفو بر اینچنین ماتمکده اف بر این منزلگه دیو و دده

دل به ماتمکده خاک مبند گر دل زنده ترا در کارست

چون گریه کند چشمم، ماتمکده ای باید تا بر سر همدردان ریزند گلاب من

جهان سر به سرگشت ماتمکده شد از قتل شه، مصطفی (ص) غمزده

لب بی آه به ماتمکده گردون نیست این نه خط است به دور لب ساغر، آه است

کنج ماتمکده از بزم حریفان خوشتر از تماشای جهان گوشه زندان خوشتر

بهر تو ماتمکده ای بیش نیست خانه دل کز غم و رنج و عناست

گرد ماتمکده ی خاک نشست بسیه جامه ی کیوان چکنم؟!

به زندان همدمش بودند و همراز در آن ماتمکده با وی هم آواز

قانعی را که به ماتمکده ظلمت ساخت ماه نو ناخنه دیده روزن باشد