ما و من

جان و تن را به عشق سودا کن ما و من را به عشق سودا کن

این ما و من نتیجه بیگانگی بود صد دل به یکدگر چو شود آشنا، یکی است

هرکجاییم زین چمن دوریم ما و من رنگ و بوی و دارد

ای رهیده جان تو از ما و من ای لطیفهٔ روح اندر مرد و زن

حرف غیرت راه می‌زد از هجوم ما و من بر در دل تا نهادم ‌گوش دانستم تویی

غبار ناگشته نیست ممکن زتهمت ما و من رهایی به ‌حسرت سرمه می‌خروشد هزارکوه صدا به دامن

درین مذهب که جز این هیچ ره نیست بترکه ما و من شرک و گنه نیست

سامان نوبهار گلستان ما و من رنگ پریده‌ای‌ست که گردش ندیده‌اند

آتشی در من زند از من بسوزد ما و من گوش هستیهای مادر حلقهٔ یار آورد

دماغ ما و من بیهوده مفروش خیال چیده دکانی ندارد