لعل گون

پیچیده کوه بر سر خارای لعل گون پوشیده دشت بر تن دیبای ششتری

دور چشم بد زتمکین تو کاندر بزم می از شراب لعل گون کوه بدخشان چون خمی

از آن آتشین بادۀ لعل گون که از رشگ سازد دل لعل خون

جدا ز لعل تو هر جام لعل گون که کشیدم گذر نکرده ز لب خون شد و ز دیده چکیدم

ز خون لعل گون گشت دشت نبرد سیه گشت چشم زمانه ز گرد

جبل چو رنگ شقایق چنانکه پنداری فکنده است جل لعل گون به دوش، جمل

زمین را بخون لعل گون ساختند تو گفتی فلک را نگون ساختند

بیا ساقی آن جام کش می فروش تهی کرد از لعل گون باده دوش

عقیق بارد چشمم چو لعل گون پرده ز پیش لؤلؤی پروین مثال بگشاید

جویی عجایب کاندرون گه آب رانی گاه خون گه باده‌های لعل گون گه شیر و گه شهد شفا