لاویان

معنی کلمه لاویان در لغت نامه دهخدا

لاویان. ( اِخ ) ج ِ لاوی و منسوب بدان ، یعنی اشخاصی که از اولاد لاوی سومین پسر یعقوب اند. گاهی این لفظ به معنی کاهنان نیز استعمال شده است. ( ایران باستان ج 2 حاشیه ص 1160 ). در قاموس کتاب مقدس آمده : گاهی اوقات کلمه لاوی و لاویان برای جمیع اولاد لاوی استعمال شده است ( خروج 6:25 لا 25:32 عد 35:2 یوشع 21:3 و 41 ) و گاهی از اوقات اختصاص به نسل لاوی دارد به جز خانواده های هارون و کهنه ( اول پادشاهان 8:4 عزرا 2:2:70 یوحنّا 1:19 ) و گاهی از اوقات همچو صفتی از برای کهنه استعمال میشود یعنی که از سبط لاوی متسلسل است ( تثنیه 17:18 یوشع3:3 ) اما معنی ثانوی که قصد از سبط لاوی باشد غیر ازسلسله کهنه بیشتر در کتاب مقدس وارد است. و در سفرپیدایش به هیچوجه اشاره به تقدیس و تعیین لاویان نیست مگر در وقتی که در فقره گوساله با موسی از برای خداوند غیرت کشیدند. از آن پس از برای خدمت مقدس معین گشتند ( تثنیه 10:8 و 9 و 33:8 و 11 ) و در وقت تعیین ایشان عدد مردان 22000 و عدد اول زادگان جمیع اسباط22273 نفر بودند و قوم فدیه آنهائی را که افزون بودند هریک را پنج شاقل دادند ( سفر اعداد 3:45 - 51 ) و این مبلغ مطابق همان مقداری بود که از برای فدیه اول زادگان انسان و حیوانات نجس و چیزهای مهیب لازم بود( لاویان 27:6. سفر اعداد 18:16 ) و قوم لاوی واسطه قوم و کاهنان بودند و ایشان را جایز نبود که قربانی گذرانند و بخور سوزانند و نیز جایز نبود که اشیاء مقدسه را بدون پرده و پوشش ملاحظه کنند ( سفر اعداد 4:5 ) لکن ایشان از سایرین به تابوت سکینه نزدیکتر بودند چنانکه چادر جماعت را هنگام کوچ کردن ایشان بر میداشتند و در وقت فرود آمدن و منزل کردن برپا مینمودند. و از برای وظیفه خدمت خود بعد از شست و شو و تراشیدن بدن حاضر میشدند. خلاصه واجبات بنی لاوی در نهایت دقت معین بود و به سه بهره منقسم بودند: قهاتیان و جرشونیان و مراریان ؛ بهره اول بردارندگان ظروف مقدسه ؛ بهره دوم بردارندگان اقسام خیمه و بهره سوم بردارندگان لوحها و ستونها بودند. و شهرهائیکه به لاویان اختصاص داشت چهل و هشت شهر با اطراف آنها بمسافت هزار ذرع از همه طرف مختص آنها بود یعنی سیزده شهر از برای کاهنان و شش شهر از برای بست بتوسط قرعه تعیین یافت در میان اسباط. و لاویان را غیر از این شهرها و اطراف آنها عشر تمام محصولات از حیوانات و نباتات نیز بود واز این عشر ایشان بکاهنان میدادند ( سفر اعداد 18:20- 32 ) و در هر سه سال یک دفعه عشر ثانوی نیز میگرفتند و نیز در هنگام خدمت بعضی وظایف دیگر علاوه بر آنهائی که ذکر شد داشتند. و در ایام داود عدد کهنه به 38000 رسید که 24000 آنها از برای خدمات معینه مقرر گشتند و 6000 نفر از برای تعلیم شریعت و اجرای احکام معین شدند و 4000 از برای وظیفه دربانی و 400 نفر از برای خواندن و نواختن آلات طرب بودند این ها را فرقه فرقه نموده هر فرقه بنوبت خود از شهرهای خودشان برای خدمت مقدس حاضر میشدند ( اول تواریخ ایام 23: و 24:20 - 31 و 25:26 ) و در وقتی که سبط اسرائیل از یهوداجدا گشتند سبط لاویان با یهودا همدست گردیدند ( دوم تواریخ ایام 11:13 - 15 ) و ایشان را در تدبیر آن مملکت مخصوصاً در ایام یهوشافاط ( دوم تواریخ ایام 19:8 -11 و 20:14 - 28 و یوحنا اشعیا 2 تو 23:1 - 8 و حزقیا دوم تواریخ 29:3 - 36 و 30:21 و 22 و 31:2 - 4 و یوشیا دوم تواریخ 34:12 و 35:3 - 18 ) و غیره ید طولائی بود لکن بعد از اسیری معدودی از ایشان مراجعت کردند ( عزرا 2:36 - 42 و 3:10 و 6:18 ) اما آنانی که به اورشلیم مراجعت کردند بر سر منصب قدیم خود رفتند و دردهاتی که نزدیک اورشلیم بود مأوی گزیدند و قوم کمافی السابق عشر معینه را بدیشان می دادند ( نحمیا 10:37- 39 و 12:29 ) ولی در عهد جدید آنها را همچو اشخاصی که در رسوم و قواعد ظاهری شرعیه ماهر می بودند و باطن آن را ترک می کردند به حساب می آورد ( لوقا 10:32 ).

معنی کلمه لاویان در فرهنگ فارسی

کتاب سوم از پنج سفر است که در آن قوانین و آئین لاویان و کاهنان و هدایا و قربانیهای ایشان است . عبرانیان آنرا شریعت کاهنان خوانند . نظر همگانی بر این است که این کتاب میباید از تصنیفات موسی باشد گرچه محتمل است هارون نیز وی را در آن یاری کرده . تاریخ کتاب لاویان ماه اول سال دوم بعد از خروج بنی اسرائیل از مصر است .
لاوی و منسوب بدان یعنی اشخاصی که از اولاد لاوی سومین پسر یعقوب اند گاهی این لفظ بمعنی کاهنان نیز استعمال میشود

جملاتی از کاربرد کلمه لاویان

سفر لاویان خودش را سخنان یهوه به موسی می‌نمایاند، ولی پژوهشگران معاصر کتاب را بخشی از منبع کاهنی بزرگ‌تری در تورات می‌یابند که در پیدایش-اعداد نیز به کار رفته‌است و چنین نام گرفته زیرا محتوا، مطالب الهیاتی و سبک ادبی آن بازتاب‌دهندهٔ دیدگاه‌های کاهنان است. این منبع توسط چندین نویسندهٔ ناشناس یا گروه‌های نویسندگان نوشته شده‌است و در سفر لاویان به دو لایهٔ اصلی که اصطلاحاً «پی» (باب‌های ۱–۱۶) و «اچ» (باب‌های ۱۷–۲۶) نام گرفته‌اند، تقسیم می‌شود.
عزرا با تأیید رسمی دولت هخامنشی و مجوز برای بیرون آوردن تمام پول‌های اهدایی یهودیان تبعیدی و مقامات دولتی به معبد مقدس و یهودیان ساکن یهودیه بازگشت. همچنین به او اجازه داده شد ظروف مقدس را به معبد اورشلیم منتقل کند و حکمی به خزانه داران دولت داده شد تا آنها را با پول، گندم، شراب و روغن اختصاص دهند. علاوه بر این، به همه کسانی که در معبد مقدس خدمت می‌کردند، کاهنان، لاویان و نتینیم‌ها از معافیت مالیاتی برخوردار شدند، و عزرا مجاز بود که قاضی‌ها را تعیین کند و شریعت خدا را به مردم یهودا تعلیم دهد، همچنین این اختیار را داشت که در صورت نیاز مجازات مصادره، تبعید یا اعدام را اعمال کند.