لامان

داگلاس لامان از کلایدر مشاهده کرد که بابیلون به عنوان یک نشخوار فکری عمل می‌کند که چگونه انسان‌ها سعی می‌کنند از مرگ و میر ذاتی خود پیشی بگیرند و آن را نادیده بگیرند، و به تصویرهای غیرمعمول مختلف مرگ اشاره کرد. لامان همچنین به صحنه‌ای کلیدی در میانه بابیلون اشاره کرد که در آن کنراد برای مدت کوتاهی تحت تأثیر مرگ دوستش جورج مان قرار می‌گیرد و پیش از بازگشت به شخصیت غیرقابل‌شکل پیش‌فرض خود غرق می‌شود تا نمونه کلیدی دیگری از عملکرد این ویژگی خاص به عنوان یک مراقبه غم‌انگیز برای افرادی باشد که سعی دارند از حضور اجتناب ناپذیر مرگ فرار کنند.