لاله رخسار

نگاری لاله رخسار و سمنبر صبا زو مشگبویست و سمنبر

مشو ای لاله رخسار از دل مجروح ما غافل که آتش را گلستان این کباب خونچکان دارد

آخر آن لاله رخسار تو پژمرده شود تکیه بر لاله رخسار مکن گو نکنم

ایکه از روی چو گل یاد آری و خال سیاه وه تو هم عاشق مگر بر لاله رخسار منی

به هنگام وداع آن لاله رخسار ز نرگس ریخت بر گل ژاله بسیار

مهر و ماهی گر بدندی مهر و ماه سرو قد و لاله رخسار ای پسر

به کوه آمد نگار لاله رخسار چو خورشیدی که او تابد به کهسار

شنیدم ای نگار لاله رخسار دلی داری غمین جانی پرآزار

فراق روی تو ای لاله رخسار برد گاهی به چینم گه به فرخار