لاله برگ

سوسن اندر جوشن است و لؤلؤ اندر لاله برگ نرگس اندر سوزن است و آهن اندر پرنیان

رهی به گونه چون لاله برگ غره مباش که روزگارش چون شنبلید گرداند

درع پوشان بر حریر و مشک پوشان بر قمر خفتنش بر لاله برگ و رفتنش بر ارغوان

من برنگ زعفران و او برنگ لاله برگ من بنرخ لاله برگ و او بنرخ زعفران

می‌ نخورد لاله برگ و ابر نخندد تا ندهی هر دو را تو زین پس فرمان‌

ناصحش را رخ چو پیش مهر لاله برگ باد حاسدش را تن چو پیش باد برگ بید باد

مرا چو یاد خراسان گذر کند بضمیر ز خون دیده کنم همچو لاله برگ زریر

زلف تو از مشک ناب چنبر چنبر روی تو از لاله برگ خرمن خرمن

بطراوت سمن رخان چمن می برند آب لاله برگ طری

ترک من چون لاله برگ عیش در صحرا کشید سایبان زد بر کنار سبزه و صهبا کشید