لالان

نی گفت سر نالهٔ من آن داند در عشق که او زبان لالان داند

گر خوانمت از سینهٔ سوزان شنوی ور دم نزنم زبانِ لالان دانی

خدایا الفتی ده، با دل آزرده، لالان را مکن سوهان روحم، صحبت صاحب کمالان را

چون به بازار جوان مردان رسم در صف لالان دکان خواهم گزید