لافند

ای آنکه برت بتان ز خود کم لافند مانند منت هزار در اوصافند

جان هر مرغی که آمد سوی قاف جملهٔ عالم ازو لافند لاف

مغز است او ز قافله عسکر سخن و اینها همه به دمدمه لافند چون درای

در آن جوشش بگو کوشش چه باشد چه می لافند از صبر این صبوران

خامان ز عشق یوسف لافند چون زلیخا من عاشق خموشم مردان ز خود نگویند

حریف دفتر لافند همسران تو فیّاض بیا تو هم ورقی چند از کتاب برآور

هر چند ز کشف خویش لافند چون من همگی خیال بافند