لاسیدن

براون، به همراه آلیس رایلی ساکن ۱۴۰۰ خیابان هاروارد، برنامه خود را برای مقابله با لاسیدن علنی کردند. در ۴ مارس ۱۹۲۳، نخستین هفته مخالفت با لاسیدن (که تا کنون نیز نظیر آن نبوده) آغاز شد.

در مقاله‌ای در واشینگتن پست به تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۲۳ با عنوان «۱۰ دختر علیه اتو زدن اعلان جنگ کرده‌اند»، این گونه به مشکل پرداخته شده است: «رانندگان زیادی از این فرصت پیش آمده در جنگ سوء استفاده می‌کنند و به زنان و دختران جوان پیشنهاد سواری می‌دهند. خانم هلن براون، ساکن ۶۳۹ خیابان لانگبیلو این را دیروز بیان داشت.» او که دبیر باشگاه مخالفان لاسیدن بوده است، هشدار داده بود که «این مردان برای آنکه زنان زحمت پیاده‌روی نکشند به آنان پیشنهاد سواری نمی‌دهند.» با وجود آنکه «گونه‌های لاسیدن فراوان است»، رانندگان بدترین لاس‌زنندگانند.