قوسین

از طاعت بر شد به قاب قوسین پیغمبر ما از زمین بطحا

«وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ» قول ابن عباس در معنی این آیت آنست که مصطفی (ص) را اجل نزدیک آمد، او را گفتند که ای مهتر عالم و ای سیّد ولد آدم، بساط اسلام در عالم گسترده شد، خورشید نبوّت تمام تافته شد، سرا پرده شریعت از قاف تا قاف برسید، گوشه تاجت از عرش مجید بر گذشت، طراز رایت حشمت تو بسدره منتهی رسید، قدم همّت تو بقاب قوسین پیوست فریضه و سنّت آموختی، یتیمان را پدری کردی، مهجوران را شفیع بودی، مریدان را دلیل بودی، مهاجر و انصار را تربیت دادی، جنّ و انس را خواندی، اکنون وقت آنست که سفر مبارک پیش گیری، وقتست که گوشوار مرگ در گوش بندگی کنی، وقتست که سر ببالین فنا باز نهی، ما در ازل حکم کرده‌ایم که: «إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ».

نای قلمم را دم جان بخش دمیدم تا عرضه دهم سرور قوسین مکان را

خواجهٔ بارگاه کونین اوست سالک راه قاب قوسین اوست

هست معراج دل به وقت فراغ قاب قوسین عقل و شرع دماغ

مقام باطن ذات تو قاب قوسین است بظاهر ارچه در این خاکدان اجسادی

امشب شب عروجست تا بزم قاب و قوسین هنگام رزم و پیکار یوم السباق فرداست

چنان رسید به معراج حد حسن جمالش که قاب قوسین از ابروانش درنظر آمد

منزل ادنای ایشان قاب قوسین آمده اسب همت را چو در میدان وحدت تاختند

برد تا حد عدم تا قاب قوسین وجود رفرف طبع مرا، یک غمزه ز اندلدل سوار