قمارخانه

دنیا قمارخانه دیو است و اندر او ما منکیاگران و اجل نقش بین منگ

می بازم به هیچ خود را ای عشق قمارخانه ات کو؟

کرشمه تو برد از قمارخانه حریف خورد ز دست تو تایب شراب بی تکلیف

اندر قمارخانه این قوم پاک باز دلق گدا و افسر سلطان همی برند

به چشم همت سرشار چون دو دست تهی است متاع هر دو جهان در قمارخانه دوست

اندر قمارخانه چو رندان نشسته‌ایم وز طیلسان و خرقه قلم برگرفته‌ایم

با آن بت کم‌زن مقامر دل در کنج قمارخانه بنشستم

به قمارخانه رفتم همه پاکباز دیدم چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی

بر بساط قمارخانه حسن تا رخش هست کی قمر گنجد

خرقه بده در قمارخانه عالم خوب حریفی و سودناک قماری