قلاووز

حسن شاه غضفر فر نریمان‌مان اژدر در که باشد در قلاووز سپه صد چون نریمانش

دیده منزلها ز اصل و از اساس چون قلاووز آن خبیر و ره‌شناس

ور چو الیاس قلاووز شوی تا لب چشمه حیوان چه شود

هر دو را از بوسه شد آغاز کار زانکه بوس آمد قلاووز کنار

آتش عشق تو قلاووز شد دوش دلم سوی دل افروز شد

که اسرار شاهی بدان در بود قلاووز راه سکندر بود

کیست بوی گل دم عقل و خرد خوش قلاووز ره ملک ابد

گوید او که من قلاووز رهم وز منازلهای این ره آگهم

به ره عشق خیالش چو قلاووز من آمد ز رهش گویم لیکن ز قلاووز خموشم