قصه قارون

معنی کلمه قصه قارون در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] قصه قارون، سرگذشت قرآنی قارون یکی از ثروتمندان سرکش بنی اسرائیل را می گویند.
از جمله قصه های قوم بنی اسرائیل ، قصه قارون است. قارون از شخصیت های منفور در قرآن کریم است. او از قوم بنی اسرائیل بود. نامش سه بار در قرآن کریم ذکر شده است: از آیات قرآن استفاده می شود:۱. او از بنی اسرائیل بود؛ ولی راه تعدی و تکبر پیش گرفت.۲. ثروت کلانی داشت. در مقام پند به او می گفتند هم بخور و هم بخوران و این ثروت خدادادی را مایه خودپسندی مکن. در جواب می گفت: خدا این ثروت را به من نداده است؛ بلکه با لیاقت خود به آن دست یافته ام.۳. ثروت خویش را به رخ مردم می کشید.۴. قدرت و ثروت خویش را مایه افساد قرار داده، از آن سوء استفاده می کرد.۵. سرانجام زمین دهان گشود و او و خانه اش را فروبرد.۶. سرگذشت او چه پیش از عذاب و چه پس از عذاب مایه شگفتی و اعجاب دیگران بود.
در تورات
لفظ «قارون» در تورات وجود ندارد؛ ولی سه تن به نام « قورح » در تورات معرفی شده اند و درباره یکی از آن ها داستانی شبیه داستان قرآن کریم در تورات، تلمود و کتاب های دیگر یهود با تفصیل بیشتر ذکر شده است.

جملاتی از کاربرد کلمه قصه قارون

پیش رندان قصه قارون مگو در میکده زانکه صد قارون نهان در پای خاک خم شده
ز دوران زمین و قصه قارون چه می پرسی محیط است این و افتادست کشتی ها به گردابش