قرصه

غرامتست بر آنکس که خاک پای تو یافت اگر ز قرصه خورشید تاج سر سازد

انگیخته غفر چون کریمان سه قرصه به کاسهٔ یتیمان

تا زند هر صبحدم پیراهن ملکش به آب آسمان از قرصه خود قرص صابون ساخته

لوحیست بنزد قلمش قرصه خورشید فرشیست بزیر قدمش گنبد دوار

به یک قرصه قانع شو از خاک و آب نئی بهتر آخر تو از آفتاب

جوین بیوه زنان چون خورم که همت من ورای قرصه ماه است و گرده خورشید

در بزم تو باد پیش ناهید از قرصه آفتاب ساغر

قدر تو را فراز خوان، قرصه آفتاب نان زیر و زبر به زور تو، بوم عدو به زلزله

گل ازرق که آن حساب کند قرصه از قرص آفتاب کند

روز به یک قرصه چو خرسند گشت روشنی چشم خردمند گشت