قبچاقی

معنی کلمه قبچاقی در لغت نامه دهخدا

قبچاقی. [ ق ِ ] ( ص نسبی ) طائفه ای از ترکان ناحیه قبچاق در ترکستان. ( از برهان ). رجوع به قبچاق شود.

معنی کلمه قبچاقی در فرهنگ فارسی

طایفه ای از ترکان ساکن قبچاق
( صفت ) فردی از قبچاق .

جملاتی از کاربرد کلمه قبچاقی

ابن فضلان در گزارشی که از باشقیرها در سده دهم ارائه می‌دهد آن‌ها را غیر مسلمان توصیف می‌کند. وی ضمن ارائه اطلاعاتی دربارهٔ سنت‌ها و آیین‌های مردم باشقیر، دین آن‌ها را شاخه‌ای از تنگریسم بیان می‌کند. باشقیرها امروزه بیشتر مسلمان هستند و روند اسلام آوردن باشقیرها همراه با سایر ایلات و قبایل ترک آسیای مرکزی در حدود سده دهم میلادی آغاز شد. باشقیرها حنفی مذهب هستند. زبان مردم باشقیر باشقیری نام دارد که در دسته زبان‌های قبچاقی قرار می‌گیرد. بیشتر مردم باشقیر زبان روسی می‌دانند و برخی این زبان را به مثابه زبان نخست خود بکار می‌برند.