قبایی

در قبایی کسی نمی داند که تو در پیرهن چه تن داری

چون بند قبایی که گشایند ز گرما از آه دلم مرغ هوا بال گشاید

آخر انصاف بده تا به کی از دست تهی نگشاید کمری، بند قبایی نکشد

زسندس قبایی بپوشید نرم به پس کرد پس جوشن و خود گرم

عماد بهاور، از اعضای ستاد موسوی گفته‌است: برخی از گروه‌های اپوزیسیون دائماً تبلیغ می‌کنند که «موسوی رهبر جنبش نیست» یا «جنبش سبز رهبر ندارد» یا «مردم خود رهبر جنبش هستند». تصوّر آن‌ها از رهبری جنبش همان رهبری قدیمی و کلاسیک است که نوعی رهبری حدّاکثری بود و جنبش قبایی بود که بر قامت رهبران دوخته می‌شد. ایشان دانسته یا نادانسته بر تلاشی جنبش دامن می‌زنند. در حالی که نوع رهبری فرضی میرحسین موسوی به هیچ وجه شباهتی با آنگونه رهبری کلاسیک ندارد.

دعوی جلوه مستانه مکن ای شمشاد کاین قبایی است که زیباست به بالای کسی

کرده ام من ترک دنیارا نه دنیاترک من در لباس اهل فقر از بی قبایی نیستم

دمی از دست رد عیب‌جویان، کهنه می‌گردد فقیر بی‌نوایی گر قبایی تازه می‌سازد

در آغاز قرن بیستم مردها پیراهن بی یقه سفید، شلوار گشاد سیاه که دم پایشان جمع شده بود، قبایی که جلویش با کمربند بسته می‌شد، و کلاه کوتاه و گرد نمدی می‌پوشیدند. بعضی مردها نیز ژاکت‌های پوستی و جلیقه‌های نمدی می‌پوشیدند. پاپوششان نیز مانند همه ایران گیوه (ملکی) بود. برای جشن‌ها، شکار و جنگ مردها عبای نازکی به نام چوقا می‌پوشیدند. بستن قطار فشنگ نیز مایه مباهات بود. مردهای طوایف گوناگون قشقایی بر اساس کمربند و شیوه بستن قطار فشنگشان قابل تشخیص بودند.

تندرستی کرده است از چشم زار من وداع از لباس عافیت یارب قبایی ده مرا

صغیر پیرهنی بیش از جهان نبرد کنون غمی بدل او را ز بی قبایی نیست

هدهد کلهی دارد و طاووس قبایی من بلبل و خواهان یکی درعه و دستار