قبائح

معنی کلمه قبائح در لغت نامه دهخدا

قبائح. [ ق َ ءِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ قبیحة. ( منتهی الارب ). زشتی ها. ( غیاث اللغات ).

جملاتی از کاربرد کلمه قبائح

وَ بَدا لَهُمْ فی الآخرة ای ظهر لهم حین شاهدوا القیمة و اخرج لهم ما کتبت الحفظة من اعمالهم، سَیِّئاتُ ما عَمِلُوا ای قبائح افعالهم فی الدنیا، ای بدا لهم جزاؤها، وَ حاقَ بِهِمْ ای احاط بهم و لزمهم، ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ ای جزاء استهزائهم بالرسل و الکتب.