قالم

سرگشتگی حالم تو فهم کن از قالم کای هیزم از آن آتش برخوان که و ان منکم

من صد ورق حکایت، از هر نمط چو بلبل دارم ولی ندارد، گل برگ قیل و قالم

محفل آرای شبستان خیالش می شوم بی تکلف صحبت بی قیل و قالم آرزوست

لسان قالم اگر بسته شد چه غم دارم زبان حال نخواهد مؤونت گفتن

دوش در بزم خموشان یک نفس دادند جای حالتی آمد که کرد از قیل و از قالم خلاص