فقع

باز اگر تو فقع خوری به مثل چوبک کوزه فقع بمکی

برو بریخ نویس این گرم کوشی ز سردی چون فقع تا چند جوشی

تو که مردی چنین عمل بنمای ورنه بیهوده بین فقع مگشای

های خاقانی، بنای عمر بر یخ کرده‌اند زو فقع مگشای چون محکم نخواهی یافتن

چرخ سدابی از لبش دوش فقع گشاد و گفت اینت نسیم مشک پاش، اینت فقاع شکری

عفریت ستم زو که سلیمان نیروست دربند چو کوزهٔ فقع بسته گلوست

چنین عشقی عفو فرمای از من چو یخ بستم فقع مگشای از من

بر زنان دل منه از آنکه زنان مرد را کوزه فقع سازند

نام نه چرخ سدایی چون فقع بر یخ نویس چون به بخشش نام دستت نیل و سیحون کرده اند

تو زنده به جان دگران می‌باشی از کیسهٔ خویش چون فقع بگشایی