فصلت

هر که در باب تو خواند فضلی از فصل کلام در مکان مصطفی داند بلا فصلت مکین

رودت ناصح نوازت را چو فصلت بی نهاست ابیض عبهر گدازت را چو رمحت آبدار

فرع و اصل تو بار نامهٔ دین باب و فصلت تراز خامهٔ دین

أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ محل «ان» رفع است بر ضمیر محذوف ای فی ذلک الکتاب أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ و روا باشد که محل ان خفض بود ای فصلت و احکمت آیاته بان لا تعبدوا الا اللَّه و بان استغفروا ربکم إِنَّنِی لَکُمْ مِنْهُ ای من اللَّه نَذِیرٌ من النار لمن عصاه بَشِیرٌ بالجنة لمن اطاعه.