فرو گذاشت

زان جا که نداشت هیچ سودم تو بهی زان دل که فرو گذاشت زودم تو بهی

برقع فرو گذاشت به رویم خیال دوست تا رغم من نقاب گشاد از جمال باز

معجز فرو گذاشت ز سر کان گل عذار لایق به روی مفلس ناشسته رو نبود

ما را چو موی خویش پریشان فرو گذاشت وز روی لطف چشم عنایت به ما نکرد

از جان که نداشت هیچ سودم، تو بهی در دل که فرو گذاشت زودم، تو بهی