فرو نشان

پیش که پرتو افگند، مهر به دشت خاوران؛ خیز و فرو نشان ز می، شعله شمع خاوری

از شمع هلال دور کن نور وز مشعل خور فرو نشان ضو

شهوت فرو نشان و به کنجی فرو نشین منشین بر اسپ غدر و طمع را مده لگام

ماه رخا پرده ز آفتاب برانداز وین همه فتنه فرو نشان که توانی

خاک زمین او شدم، آتش ما فرو نشان آب ز کار ما بشد، باد در آن سرا مهل