فرو رفتن

زندگی در صدف خویش گهر ساختن است در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

سبکباری گزین تا از فرو رفتن شوی ایمن که بر روی زمین قارون زجمعیت نمی ماند

از شفق صد کاسه خون در فرو رفتن خورد هر که چون خورشید اوج اعتباری داشته است

غمم شنیدن و لختی به خود فرو رفتن خوشا فریب ترحم چه ساده پر کارست

چه ضرورست به میزان خرد سنجیدن؟ ثقل دنیا ز فرو رفتن قارون پیداست

مقصد زاهد به جیب خود فرو رفتن فناست این سر بی مغز را چاک گریبان می خورد

سر فرو بر در می و رندی که از مکر جهان در زمین خواهی فرو رفتن گرت قارون کند

انفعال خودنمایی از سبک‌مغزان مخواه هر خس و خاشاک نتواند فرو رفتن در آب

فکر کنه ذات حق، در گمرهی می افکند چاه این راهست سالک را فرو رفتن به خویش

وز آن غم کش نبیند زرد گردد بهنگام فرو رفتن بخاور