فرایند برش

برش یک جسم جامد به قطعات کوچکتر، پیوندهای سطحی آن را ازبین می‌برد و بنابراین انرژی آزاد را افزایش می‌دهد. اگر برش به صورت برگشت‌پذیر انجام شود، در نتیجه آن بقای انرژی به معنای آن است که انرژی حاصل از فرایند برش برابر با انرژی درونی در دو سطح جدید ایجاد شده خواهد بود؛ بنابراین، مقدار انرژی سطح ماده می‌تواند حاصل از پیوستگی (چسبندگی) بین مواد باشد. در عمل، همه این موارد برای حالتی است که جسم در خلا بریده شده باشد. سطوح اغلب شکل خود را به دور از مدل ساده «پیوند شکسته» که در بالا ذکر شد تغییر می‌دهند. به نظر می‌رسد که آنها مناطق بسیار پویا (دینامیکی) هستند که به راحتی و سریع ساختار بندی مجدد یا واکنش نشان می‌دهند، به طوری که انرژی اغلب توسط فرایندهای منفعل یا جذب کاهش می‌یابد.