فر و زیب

شاها ز تندرستی تو طبع روزگار امسال فر و زیب زیادت ز پار یافت

فرو مانده حیران در آن فر و زیب که سیمای دولت بود دل‌فریب

سخن در جهان فر و زیب از تو یافت چو خورشید نور سخن از تو یافت

پرورده همچو بیضه مرغ آفتاب را طاوس فر و زیب تو در زیر بال حسن

به بالا همی بگذرد فر و زیب بترسم که فردا ببیند نشیب

به آرایش چهره و فر و زیب نباید که گیرندت اندر فریب

از خوشی و خرمی چو دار سلام است با فر و زیب تو هر مقام سمرقند

سواری که باشد ورا فر و زیب نگیرد ورا رستم اندر فریب

که آیم ببوسم رکیب تو را ستایش کنم فر و زیب تو را

یارب این شهزاده و آن شاه با اقبال و بخت تا ابد باشند بهر فر و زیب تاج و تخت