فر و برز

چو داراب را دید با فر و برز به گردن برآورده پولاد گرز

که با فر و برز است و با شاخ و یال مگر کشته آید بدو پور زال

بدین سان بود فر و برز کیان به نخچیر آهنگ شیر ژیان

پرستار با فر و برز کیان به هر کار با شاه‌ بسته میان

جهانجوی با فر و برز و خرد ز شاهان پیشینگان بگذرد

چو فرزند را فر و برز کیان بباشد نبیره نبندد میان

تو از ایزدی فر و برز کیان به موی اندر آیی ببینی میان

تا سمر باشد به عالم داستان تخت جم تا مثل باشد به گیتی فر و برز تهمتن

مرا داد یزدان کنون فر و برز ازاو بستدم تاج شاهی به گرز

تویی شوکت و فر و برز کیان به مردی و گردی کمر بر میان