فاطمه صغری

به نظر می‌رسد این قبر متعلق به فاطمه دختر حسین باشد چرا که در پائین کتیبه کوفی که بر دیواره سنگ قبر او قرار دارد جمله‌ای با این عنوان «مهدی هذا القبر فاطمه بنت احمد بن الحسین الشهید علیه السلام» و تاریخ ۴۳۹ قمری دیده می‌شود. لیکن در نظر عامه و خادمین این محل، قبر، از فاطمه دختر حسین است در حالی که نوشته روی آن حاکی از چیز دیگری است. از طرف دیگر بیشتر منابع روایت می‌کنند که فاطمه صغری در منزل خود یعنی در پشت مسجدالنبی وفات یافته و در بقیع به خاک سپرده شد. پس به احتمال زیاد چون روایتی نیز مبنی بر سکونت فاطمه صغری در دمشق نداریم قبر مذکور باید متعلق به نواده حسین - نه دختر او - باشد.

ازدواج دوم او با فاطمه صغری (متوفی ۱۹۱۰) به شکلی دیگر پیش رفت و شادی زیادی برای او به همراه داشت. آنها با هم صاحب دو پسر به نام‌های عشرت حسین و هاشم حسین شدند. عشرت به مدت سه سال به انگلستان فرستاده شد تا وکیل شود، اما حتی شش سال بعد از آن هم برنگشت. اما او به سختی مدرک کارشناسی خود را در کمبریج گذراند و هرگز برای امتحانات وکالت شرکت نکرد. در عوض او خود را فردی اهل هنر می‌پنداشت و بدون هیچ موفقیتی برای نمایشنامه نویسی و بازیگری درخواستهای مکرر می‌داد. او شکست خود را ناشی از تعصب علیه هندوستانی‌ها در انگلستان آن زمان می‌دانست.

فدایت گردم، صبای مصر هدهد سبا وقتی که برگذرگاه مردم نسبت فاطمه صغری نامه به کف مترصد نشسته بودم و چشم براطراف بسته در رسید، و نامه مرسله باز سپرد. چگویم چه حالت زاد و چه مایه ملالت رفت و رامش رست، جزای کردگار نیک و پاداش دلجوئی های خوش که خاصه سرکار است مگر از خدا جویم. اگر نه از چون من فقیری هیچ، کدام خدمت شایسته در وجود آید. ای انوریت بنده و چن انوری هزار. آن فرد پیر و جوان را حامل گفت آقا فرمود جوانی به دومعنی است، حق است این سخن، حق نشاید نهفت، ولی به عقیده من بیک معنی است البته فراموش نخواهم کرد، مصرع: چه به خاطر گذرانم که تو از یاد روی، مصرع: هر که این دولت نخواهد زندگی بر وی حرام.