غمند

عاشقان جمله کشتگان غمند منم آنکس که غم گسارم کشت

عالمی در غمند و ماتم، از آنک عمل و علم و فضل، گشت یتیم

که یکسر ز بهر طغان در غمند شب و روز با دیده پرنمند

شاها، موافقان که جگر تشنه غمند سیر از شراب خلد چه شیخ و چه شاب کن

باده نوشان که همدم مایند عاشق بی غمند تا دانی

ظالم و مظلوم سر مست غمند عاقل و دیوانه همدست همند

افسون غمند باده و مستی بر لشکر غم گمار، افسون را

ناصحان پیوسته از فر تو شاد و بی غمند حاسدان همواره ز اقبال تو در تیمار و غم

بی‌نوایا‌نند اما گنج‌داران غمند تیره روزانند اما آفتاب عالمند

مردم از گریه ی من غرقه دریای غمند تا عنان نظر از دست مصالح دادم