غم نامه

رخسار خاکی بر درت مژگان خونین عرضه کرد غم نامه درد مرا از وضع عنوان خوش نکرد

تا چند دریغ قلم رانده خورم تا کی غم نامه های ناخوانده خورم

که این غم نامه را هیچ ار توانید بدان ماه پری پیکر رسانید

عمری بودم چون شب غم نامه سیاه تا بو که رسم به وصل آن مه ناگاه

چو مادر فرو خواند غم نامه را سیه کرد هم جام و هم جامه را

چو آن غم نامه بر عاشق فرو خواند همی بر آتش او روغن افشاند

تراشید مشکین رقم خامه ای خراشید مشحون به غم نامه ای

خامه ام، پیچیده طوماری است، از مضمون غم نامه ام، افشانده دامانی، ز نقد مدعا

از غم نامه و نام تو خرابم چه شود که به حرفی دو سه یک بار قلم رنجه کنی

از تو نوشت و داد دل آرمیده را غم نامه های شسته و صد ره دریده را