غث و سمین

معنی کلمه غث و سمین در لغت نامه دهخدا

غث و سمین. [ غ َث ْ ث ُ س َ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) لاغر و فربه. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). کنایه از اندک و بسیار. ( برهان قاطع ). || کنایه از نیک و بد. || کنایه از قوی و ضعیف. || کنایه از توانگر و درویش. || کنایه از دو چیز نقیض یکدیگر. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) :
وجود رحمت یزدان محمد عربی
پناه ملک و ملک افتخار غث و سمین.؟ ( از آنندراج ).- سخن ( کلام ) غث و سمین ؛سخن استوار و نااستوار. منسجم و غیرمنسجم. فصیح و غیرفصیح :
این سخن مختصر اولیتر از آنک
در سخن غث و سمین میگویم.مجیر بیلقانی.رجوع به غث و رجوع به سمین شود.

معنی کلمه غث و سمین در فرهنگ فارسی

لاغر و فربه کنایه از نیک و بد

جملاتی از کاربرد کلمه غث و سمین

ای که ز بخت سمین و تیغ نزارت پیکر بیداد و داد غث و سمین است

بی‌شرف مهر مشرفان وقوفت کتم عدم را کدام غث و سمین است

این سخن مختصر اولیتر از آنک در سخن غث و سمین می گویم

در آستین دهر چه غث و سمین نهاد دست قضا که آن نه ترا گرد دامنست