غالیه بوی

نداد هرگز کس مشک را به غالیه بوی مده تو نیز، ترا مشک و غالیه بچه کار

مونس همه شب خیال دلجوی تو بود در چنگ نه زلف غالیه بوی تو بود

اوست کز زلف و رخش گلشن جانرا همه سال سنبل غالیه بوی و ورق گلنارست

هم ز طیب نفسش بزم ملک غالیه بوی هم ز گرد سپش روی فلک غالیه فام

مشکین دلم از آنکه مرادم به دم سخن در طره‌های غالیه بوی تو می‌رود

گلی بدست نمی آیدم برنگ نگار ولی ز غالیه بوی نگار می شنوم

همی رباید صبرم بزلف غالیه بوی همی فزاید عشقم بجعد غالیه فام

شبه اش غالیه آسا و شبش غالیه سا عنبرش غالیه بوی و قمرش غالیه پوش

شقاق غالیه گونست و نیست غالیه بوی شکوفه غالیه بویست و نیست غالیه گون