عیب پوشی
معنی کلمه عیب پوشی در فرهنگ عمید
معنی کلمه عیب پوشی در فرهنگ فارسی
معنی کلمه عیب پوشی در دانشنامه اسلامی
در مقابل این صفت خبیثه، عیب پوشی کردن قرار دارد که از بزرگترین شاخصه های خیرخواهی است و از آن تعبیر به ستر عیوب می شود. ستر به معنای پوشاندن چیزی است و عیب، نقصان در ذات چیزی یا در صفتی است و در اصطلاح، عیب پوشی، پرده بر بدی های مردم افکندن است.
فضیلت
در فضیلت وشرافت عیب پوشی و پرهیز از عیب جویی ، روایات بسیاری ذکر شده است که به بیان پاره ای از آن ها می پردازیم:- امام رضا (ع) درپاسخ مردی که از برادرش شکوه می کرد فرمود:«... پرده پوشی کن و بر عیوبش روکش افکن..» - امیر المؤمنین (ع) فرمود: خوشا بحال آن کس که از عیب دیگران چشم بپوشد و به عیب های خود نگاه کند. -امام علی (ع) می فرمایند: ای بنده خدا ! در گفتن عیب کسی شتاب مکن. شاید خدایش بخشیده باشد و بر گناهان کوچک خود ایمن مباش؛ شاید برای آن ها کیفر داده شوی! پس هر کدام از شما که به عیب کسی آگاه است به خاطر آنچه که از عیب خود می داند باید از عیب جویی دیگران خود داری کند. - حضرت عیسی (ع) به اصحابش فرمود: بگوئید ببینم اگر کسی ببیند گوشه ای از جامه برادرش (در خواب) کنار رفته و عورتش نمایان شده، بقیه را هم عقب می زند یا آن را می پوشاند؟ گفتند: البته آن را می پوشاند. فرمود: ابدا، شما جامه را یکباره عقب می زنید. آن ها فهمیدند که سؤال جنبه مثال دارد. گفتند: یا روح اللَّه، مقصد چیست؟ فرمود: این مثال مردی است که از برادرش عیبی بیند و نپوشاند.
ستار العیوب بودن خداوند
در فضیلت وشرافت عیب پوشی همین بس که یکی از اوصاف خدای سبحان است. پس باید نگریست که چگونه خداوند بر امر گناهکاران در دنیا و آخرت پرده می افکند.امام رضا (ع) می فرمایند:«بر مؤمن سزاوار است که از پروردگار و پیامبر و امام خود سه خصلت را بیاموزد: خصلتی که از پروردگار باید بیاموزد، عیب پوشی و کتمان است...» پس به فرموده امام صادق (ع) گوش فرا داده و هیچ کس را رسوا مکن؛ چرا که «ستّار العیوب» قبایح تو را از غیر پوشانیده و کسی را به او مطّلع نکرده، تو نیز به حکم «متخلّق به اخلاق الهی شدن» عیب کسی را فاش مکن و عیب پوش باش. (منسوب به امام جعفر صادق علیه السلام )
شرائط
...
جملاتی از کاربرد کلمه عیب پوشی
بَرِ من رتبهٔ دیگر بود در عیب پوشی ها بسی آیینه سان در عالم تجرید گردیدم
زینتی چون عیب پوشی نیست اهل دید را سرمه از تاریکی شب چشم روزن می برد
درین بساط کمالی چو عیب پوشی نیست ز دوستان لباسی، قبا دریغ مدار
اگر عیبی بود، گر عیب پوشی چو تحسین نکنیم باری خموشی