عقبا

باد صبح ناصحت چون روز عقبا بی‌مسا باد شام حاسدت تا روز محشر بی‌سحر

ز بار حسرت دنیا دوتا گشتیم و زین غافل که عقبا هم نمی‌ارزد به خم ‌گرداندن دوشی

ذلت ده روزه فقر مایهٔ سد عزت است عزت دنیا مخواه پایهٔ عقبا طلب

غم دنیا ندارم، در پی عقبا نمی مانم به شغل دشمنان، از دوست هرگز وا نمی مانم

پای بر دنیا نه و بر دوز چشم از نام و ننگ دست بر عقبا زن و بر بنده راه فخر و عار

دوستان در گوشهٔ چشم تغافل جا کنید تا به عقبا سیر این دنیا و مافیها کنید

پیش گیرم طریق تقوا را از برای صلاح عقبا را ،

نه از دنیا و عقبا طرف بستیم بماندیم این دو را برجا گذشتیم

دلت به عشوهٔ عقبا خوش است ازین غافل که هرکجا، تویی، آنجا به غیر دنیا نیست

خرد از دیدن احوال عقبا بود چون کور مادرزاد دنیا