عفا الله

هم عفا الله غم که گر صد مصلحت دارد دمی نیست غایب هرگز از بیغوله احزان من

هم عفا الله زان وفاداران که بر ریش دلی مرهمی گاهی به پیکان خدنگی می نهند

مرا گفتی: رسم روزیت فریاد عفا الله نیک فریادم رسیدی!

سر فدایِ قدمِ دوست عفا الله رندان کارِ زاهد صفتان است تن آسان بودن

با چنین شهر سقی الله دوزخ با چنین قوم عفا الله ابلیس

گر آن سالوسیان اهلِ صلاح اند عفا الله زمره ی رندانِ فاسق

هم عفا الله قرض خواهم کودم فردای من می‌خورد با آنکه می‌داند که فردا هیچ نیست

هم عفا الله صبا که عاشق را خبر یار مهربان آورد

گفتم ای جبریل عصمت گفتم ای هدهد خبر وحی پردازی عفا الله ملک بخشی مرحبا

هم عفا الله لطف تو کآخر در شماری گرفت ما را نیز