عربیت

معنی کلمه عربیت در لغت نامه دهخدا

عربیت. [ ع َ رَ بی ی َ ] ( ع مص جعلی ، اِمص ) عرب بودن. متصف به صفات عرب بودن. || در اصطلاح علوم و ادبیات و زبان عرب گویند: عربیت فلان خوب است یعنی به لغت و علوم عرب آشنا است.
عربیة. [ ع َ رَ بی ی َ ] ( ص نسبی ) مؤنث عربی. رجوع به عربی شود. || لغت عرب. زبان عرب. || آنچه عرب بدان سخن گوید و تکلم کند. ( از اقرب الموارد ). || گاه در کتابهای فارسی پیش از نقل بیت یا قطعه از شعر عرب عربیة نویسند، مقصود از آن شعری عربی یا قطعه ای عربی است. ( یادداشت مؤلف ).
- علوم عربیة ؛ علوم عربی. دانشها که عرب را بود. ادب عرب. ادبیات عرب.
- نقود عربیة ؛ مسکوک قوم عرب یا ممالک عرب. سکه که نقش کلمات عرب دارد. یا در سرزمین عرب نقش شود یا در سرزمینی که حکومت عرب دارد زده شود. و نیز رجوع به النقود العربیة ص 92 شود.
عربیة. [ ع َ بی ی َ ] ( اِخ ) ( بمعنی خشک و بی آب و علف در عبری ) در قاموس کتاب مقدس این کلمه را بجای عربستان و سرزمین عرب آورده است و گوید شبه جزیره ای است که در قسمت جنوبی آسیا فیمابین دریای احمر و دریای هند و خلیج فارس واقع است طولش از جنوب بشمال 1300 میل و عرضش در عریضترین قسمتهایش 1500 میل و در اماکنی که عرضش بدین درجه نرسد تخمیناً 900میل است و از جمیع اطراف جز شمال ، دریا آنرا احاطه کرده است. رجوع به عربستان و قاموس کتاب مقدس شود.

معنی کلمه عربیت در فرهنگ عمید

۱. زبان عربی.
۲. (اسم مصدر ) عرب بودن.

معنی کلمه عربیت در فرهنگ فارسی

۱ - عربی دانستن معرفت داشتن بزبان و ادب تازی . ۲ - ( اسم ) زبان عربی تازی.

معنی کلمه عربیت در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آموزش عربی:عربی زبان قرآن ، پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و امامان علیهم السّلام است؛از آن به مناسبت در بابهای اجتهاد و تقلید ، صلات ، حج و بسیاری از ابواب معاملات سخن گفته اند.
عربی زبان قرآن ، پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و امامان علیهم السّلام است؛
مستحب بودن فراگیری زبان عربی
از این رو، فراگیری آن مستحب و در روایات به آن سفارش شده است. در روایتی به نقل از امام صادق علیه السّلام آمده است:«زبان عربی را بیاموزید؛ زیرا عربی زبانی است که خداوند با آن با بندگان خود سخن گفته است». وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۳۲۶ ۳۲۷
از آنجا که فهم قرآن و روایات متوقف بردانستن زبان عربی است، آشنایی با این زبان از مقدمات و شرایط اجتهاد( اجتهاد) شمرده شده است. التنقیح، الاجتهاد و التقلید، ص ۲۴.
عربیت در عبادات
...

جملاتی از کاربرد کلمه عربیت

این مناجات به عربیت سخت فصیح است،اما ترک تطویل را به پارسی بیاوردم تا مکرر نشود و باز به جایی دیگر آن را بیارم، ان شاء اللّه ربُّ العالمین.
گفت این خود از الفاظ تازی و نظم های حجازی سهل و آسانست و این سخن را چند گونه حجت و برهان، که شجره تازی ذات اغصان است و علم عربیت فراخ میدان، اگر کسی بر شما اقتراح کند که این معنی را بترتیب هم درین ترکیب بنظم پارسی آرید و صورت معنی برقرار دارید، حکم شما درین معنی چیست و گشاینده این قفل کیست؟
زبانش عجمی بود بر عربیت جاری نگشته بود. خداوند -تَعالی و تَقَدَّسَ- وی را به کرامات بسیار مخصوص گردانید، تا به درجتی که نماز شامی، حسن به در صومعهٔ وی بگذشت، وی قامت نماز شام گفته بود و اندر نماز استاده. حسن اندرآمد و اقتدا بدو نکرد؛ از آن‌چه زبان وی بر خواندن قرآن جاری نبود و به شب که بخفت، خداوند را -سبحانه و تعالی- به خواب دید، گفت: «بار خدایا، رضای تو اندر چه چیز است؟» گفت: «یا حسن، رضای ما یافته بودی، قدرش ندانستی.» گفت: «بار خدایا آن چه چیز بود؟» گفت: «اگر تو از پس حبیب دوش نماز بکردی و صحّت نیّتش را از امکان عبارتش بازنداشتی، ما از تو راضی شدیمی.»