عبهری

ای سرو گلعذار بده جام عبهری

پندی بده و به صلح آور آن چشم خمار عبهری را

هر نی ز کویش شکری، هر می ز جویش کوثری هر خو ز رویش عبهری بر برگ گلنار آمده

هرگز بود به شوخی چشم تو عبهری یا راست‌تر ز قد تو باشد صنوبری

توقیع او چو یافت رقیب سروش گفتا هر عجم ازین حروف کم از عبهری ندارم

پس زنی گفتش ز چشم عبهری که ز دستت رفت حسرت می‌خوری

ز عشق توام عبهری گشت لاله ز هجر توام چنبری شد چنارا

بزم نه گلشن جنان کرده بهر طرف در آن چشم و قد سهی قدان عبهری و صنوبری

هر نرگسی هر عبهری بیمار چشم مست تو بیمار چشم مست تو هر نرگسی هر عبهری

شد جمله جهان بهشت خندان زان سرو روان عبهری رو