طپیدن

بسینه دل ز طپیدن هم او فتاد افغان که ماند در قفس اینمرغ و ریخت بال و پرش

دل هردو در بر طپیدن گرفت خوی و خون ز هردو دویدن گر فت

موج می بی او نمود چنگل شهباز داشت دل طپیدن بال پرواز تذرو رنگ بود

بس ترا در خون طپیدن اکبرت خون به جای شیر خوردن اصغرت

دلش چون کبوتر طپیدن گرفت سرشکش ز مژگان چکیدن گرفت

از من طمع صبر چنان است که ماهی از آب برآری و طپیدن نگذاری

پیچ و تاب غم فزاید انبساط مرد را دل طپیدن دست گلباز است عاشق درد را

دل هر دو در بر طپیدن گرفت چو خونشان ز ناخن چکیدن گرفت

در چمن گل چو حدیث تو شنیدن گیرد بر سر شاخ دل غنچه طپیدن گیرد

پای طبیعت ره دامن گرفت مرغ تن افتاد طپیدن گرفت