طوفان رسیده

مهد صدف سفینه طوفان رسیده ای است از آبداری گهر شاهوار ما

طاقت کجاست روی عرقناک دیده را؟ آرام نیست کشتی طوفان رسیده را

عالم ز ابر، موج پریزاد می زند مهد زمین سفینه طوفان رسیده ای است

از ما حدیث زلف و رخ دلستان مپرس طوفان رسیده را ز کنار و میان مپرس

دل از حریم سینه به مژگان رسیده است کشتی به چار موجه طوفان رسیده است

آن گوهرم که کشتی طوفان رسیده است گنجینه مقرنس گردون ز آب من