طلبا

معنی کلمه طلبا در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
طلب (۴ بار)
خواستن. کرفتن راغب آن را جستجو از وجود شی‏ء گفته است . یا آبش در زمین فرو رود دیگر ابداً به طلب. اخذ آن راهی نیابی. درباره . به «حثث» و درباره . به «ذباب» رجوع شود.

جملاتی از کاربرد کلمه طلبا

قیل: هو تأکید للضمیر الذی هو اسم کان. و قرأ ابن عامر «اشدّ منکم قوّة» بالکاف علی الرجوع عن الغیبة الی الخطاب و هو حسن. وَ آثاراً فِی الْأَرْضِ یعنی اکثر زراعة و عمارة و ابنیة و اشدّ لها طلبا و ابعد غایة. و قیل: اکثر جیشا و اموالا و ملکا فی الارض من اهل مکة فلم ینفعهم ذلک فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ ما کانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ واقٍ یقیهم من اللَّه.
إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلی‌ لکن فعل ما فعل «ابتغاء وجه» اللَّه و طلبا لرضاه.
عنقا طلبا خوش باش کز دولت عشقش من در قاف وجود خود عنقای دگر دارم
ترکت دخان الرمث فی اوطانها طلبا لقوم یوقدون العنبرا