طشت گر

معنی کلمه طشت گر در لغت نامه دهخدا

طشتگر. [ طَ گ َ ] ( ص مرکب ) شخصی را گویند که طشت میسازد. ( برهان ) ( آنندراج ): طَسّاس ؛ طشتگر. ( منتهی الارب ). || ( اِخ ) نام سازنده و مطربی هم بوده است. ( برهان ) ( آنندراج ). سازنواز که در سابق بوده. ( غیاث اللغات ). نام مطربی. خاقانی گوید :
آن راه که طشتگر نوا کرد
آن قول که کاسه گر ادا کرد.( از مجمعالفرس ).و رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ص 163 شود.

معنی کلمه طشت گر در فرهنگ فارسی

( صفت ) نوازنده طشت .

جملاتی از کاربرد کلمه طشت گر

غنچه مستور را خواهد فتاد از بام طشت گر چنین بی پرده خواهد شد صدای بلبلان
شد زیب طشت گر سر یحیای بی‌گناه دیگر کبود از زدن خیزران نبود