طرابلسی

معنی کلمه طرابلسی در لغت نامه دهخدا

طرابلسی. [ طَ ب ُ ل ُ ] ( اِخ ) برهان الدین ابراهیم بن ابی بکربن الشیخ علی الطرابلسی الحنفی نزیل القاهرة. ولادت او بسال 843 هَ. ق. و وفات وی در 922 هَ. ق. بوده است. او راست : الاسعاف فی الاحکام الاوقاف ( فقه حنفی ) مختصری است که دو کتاب وقف هلال و خصاف را در آن گرد آورده و در بولاق به طبع رسیده است بسال 1292 هَ. ق. ( معجم المطبوعات ج 2 ستون 1235 ).
طرابلسی. [ طَ ب ُ ل ُ ] ( اِخ ) القاضی سعدالدین عزالمؤمنین ابوالقاسم عبدالعزیزبن تحریربن عبدالعزیزبن البراج. رجوع به ابن برّاج شود.
طرابلسی. [ طَ ب ُ ل ُ ] ( اِخ ) الشیخ عبدالغنی الفاروقی الطرابلسی. او راست : اشراق الانوار فی اطلاق العذار.این کتاب در ادب است که بسال 1268 هَ. ق. تألیف وطبع هم شده است. ( معجم المطبوعات ج 2 ستون 1287 ).
طرابلسی. [ طَ ب ُ ل ُ ] ( اِخ ) علی علاءالدین ابوالحسن علی بن خلیلی الطرابلسی الحنفی ، قاضی القدس الشریف. ولادتش بسال 844 هَ.ق. بوده ، او راست : معین الحکام فیما یتردد بین الخصمین من الاحکام ( فقه حنفی ) این کتاب بر سه بخش و تمامی در علم قضاء است. 1 - در مقدمات این علم که احکام مبتنی بر آن است. 2 - در دلایلی که قضایا را از یکدیگر متمایز میسازد. 3 - در احکام سیاست شرعیه. یک نوبت در بولاق بسال 1300 هَ. ق. و نوبتی هم در مطبعه میمنیه بسال 1310 هَ. ق. و در حاشیه آن نیز کتاب لسان الحکام فی معرفةالاحکام از تألیفات ابوالولیدبن شحنة بطبع رسیده است. ( معجم المطبوعات ج 2 ستون 1236 ).
طرابلسی. [ طَ ب ُ ل ُ ] ( اِخ ) مصطفی بن محمدبن ابراهیم بن ذکری الطرابلسی المغربی. او راست : دیوان شعری که در مطبعه عبدالرزاق بسال 1310 هَ. ق. بطبع رسیده است. دیگر شرح قصیده ابن ذکری که در علم میقات است و آن در شهر فاس چاپ شده است. ( معجم المطبوعات ج 1 ستون 106 و ج 2 ستون 1236 ).
طرابلسی. [ طَ ب ُ ل ُ ] ( اِخ ) السید محمدبن ابراهیم الحسینی الطرابلسی. او راست : تفسیر الحسینی که جزء اول آن به آخر سوره بقره پایان یافته ، و در طرابلس شام بسال 1332 هَ. ق. چاپ شده است. ( معجم المطبوعات ج 1 ستون 774 ).

معنی کلمه طرابلسی در فرهنگ فارسی

ابراهیم برهان الدین بن ابوبکر ابن شیخ علی حنفی دانشمند مقیم قاهره ( و. ۸۴۳ - ف. ۹۲۲ ه.ق . ). اوراست : الاسعاف فی الا حکام الاوقاف ( فقه حنفی ) .
( صفت ) منسوب به طرابلس از مردم طرابلس .
السید محمد ابن ابراهیم الحسینی الطرابلسی اوراست : تفسیر الحسینی که جزئ اول آن به آخر سوره بقره پایان یافته .

جملاتی از کاربرد کلمه طرابلسی

احمد بن مُنیر طرابلسی الرَفّاء (۱۰۸۰م - ۱۱۳۵م) (نسب: ابوالحسین احمد بن منیر بن مُفلِح) نثرنویس و شاعر عربی شامی بود.
ابوالفضل اسعد بن احمد طرابلسی -که از نوادگان ابوروح است-، قاضی و عالم امامی، در سده۵ و اوایل سده۶ق / ۱۱ و ۱۲م است. از تاریخ و محل تولد وی اطلاعی در دست نیست. او شاگرد ابن براج، فقیه مشهور امامی و همچنین جانشین وی بوده است. او همچنین پس از ابن براج، متصدی منصب قضای طرابلس بوده است. وی در بلاد مختلف شام، از جمله طرابلس، فلسطین و دمشق، در میان امامیه، مشهور بوده و پس از ابن برّاج، مفتی ایشان بوده است. وی مدتی به حیفا رفته و در آنجا کتابخانه‌ای که بیش از ۴ هزار جلد کتاب داشت، فراهم کرده بود. وی در علم کلام و فقه، آثاری نوشته بوده که نشان از تبحر وی در این دو علم دارد. در تاریخ و محل وفات وی اختلاف وجود دارد.